Ενημέρωση

                                                ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ:

 ΠΡΩΤΟΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΡΘΡΟ 21 ΠΑΡ 1

«Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους».

Για την πρώτη παράγραφο του εν λόγω άρθρου θα μπορούσαμε να γράψουμε ατελείωτες σελίδες καθώς συνοψίζει τις πρώτες και βασικές αξίες τις οποίες πρέπει να διαφυλάττει το Κράτος για να μην αλλοιωθεί και εν τέλει αφανιστεί το Έθνος μας. Εγώ θα σταθώ σε μια από αυτές, την ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.

Αρχικά ποιοι είναι υπεύθυνοι για την διαφύλαξη της παιδικής ηλικίας; Πρωτίστως οι γονείς οι οποίοι θα αναθρέψουν με αγάπη, σεβασμό και αυταπάρνηση τα παιδιά τους. Έπειτα το Κράτος που πρέπει να καλλιεργεί τις κατάλληλες συνθήκες και να δίνει ευκαιρίες ώστε τα παιδιά να ζουν ξέγνοιαστα και προστατευμένα. Και δια του Κράτους οι δάσκαλοι πρέπει να μεταδίδουν πρώτα  αξίες στα παιδιά μας, έπειτα γνώσεις και να φροντίζουν για την σωστή ένταξη όλων στο σύνολο. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι τελευταίοι δύο παράγοντες  δεν είναι πάντα συνεπείς ούτε αντιλαμβάνονται το έργο που έχουν επωμιστεί. Το βάρος λοιπόν είναι εκ φύσεως αλλά και εξ ανάγκης στους γονείς.

Από την μέρα που έγινα κι εγώ μητέρα παρατηρώ με πολύ ενδιαφέρον όλα τα παιδιά γύρω μου ( την συμπεριφορά, τα λεγόμενα και τα ενδιαφέροντα τους) και διαπιστώνω ότι ακόμα και τα νήπια ηλικίας 4-6 χρονών - ίσως και μικρότερα- ασχολούνται με πράγματα που καμία σχέση δεν έχουν με το αθώο, αγνό και αυθόρμητο της ηλικίας τους.

Αντί να δώσουμε στα παιδιά μας ατελείωτο παιχνίδι, χώρο και χρόνο τα αφήνουμε να χάνουν το μυαλό τους μπροστά σε οθόνες με αμφιβόλου ποιότητας θεάματα ήδη, δυστυχώς, από την βρεφική ηλικία! Η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αναπαράγουν βία και αντικοινωνική συμπεριφορά. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι τα παιδιά απομονώνονται για κάποια ώρα ή και ώρες μπροστά σε μια οθόνη τα καθιστά νοθρά, ανίκανα να σκεφτούν και να επεξεργαστούν τις γρήγορες και πολύπλοκες πληροφορίες και γενικά χάνουν την δημιουργικότητα και την διάθεση να ανακαλύψουν τον κόσμο γύρω τους. Η αντιπρόταση εδώ είναι η εξής, αντί να δίνουμε εκατοντάδες ευρώ –να χρεωνόμαστε κιόλας δηλαδή!- για να εθίζουμε τα παιδιά μας στον ψηφιακό κόσμο γιατί δεν τα δαπανάμε σε εκπαιδευτικά παιχνίδια, σε ταξίδια, σε βιβλία, σε κατασκευές ή σε κάποια δημιουργική δραστηριότητα; Γιατί δεν δείχνουμε στα παιδιά τον τρόπο να διασκεδάσουν και εκτός οθόνης με παιδικά και όχι μεγαλίστικα πράγματα;

Προσωπικά χαίρομαι να βλέπω σπίτια όπου το πάτωμα του σαλονιού είναι  γεμάτο παιχνίδια, επιτραπέζια και παιδιά να παίζουν ατελείωτα μεταξύ τους ή μαζί με τους γονείς τους έχοντας κλειστή την τηλεόραση, παρά να κάθονται σε έναν αυστηρά συγυρισμένο χώρο και να ακούν από την τηλεόραση για τον τάδε βιασμό ή την τάδε κλοπή ή ακόμα χειρότερα να παρακολουθούν τα χυδαία και κουτοπόνηρα σήριαλ της τηλεόρασης.

Το παιδικό μυαλό είναι ένα σφουγγάρι που ρουφάει ατελείωτα οποιαδήποτε πληροφορία είτε άμεσα είτε έμμεσα. Αν του δώσουμε σωστή τροφή μέσω των σωστών δραστηριοτήτων και μέσω του παραδείγματός μας ως γονείς μπορούμε να βγάλουμε στην κοινωνία χρήσιμους, υπεύθυνους και έξυπνους ανθρώπους και όχι ανεύθυνους, τεμπέληδες και αντικοινωνικούς. Είναι γεγονός ότι η εποχή μας είναι ψηφιακή, όμως αυτό μας αποξενώνει και αδρανοποιεί το μυαλό μας. Γι’αυτό κι εμείς οι γονείς καλό είναι στο ελεύθερο χρόνο αντί να πιάσουμε με την πρώτη το τάμπλετ να πάρουμε ένα βιβλίο στο χέρι και να διαβάσουμε οτιδήποτε μας ευχαριστεί, αλλά από το χαρτί!

Παράλληλα με την τηλεόραση είναι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία εκτός από ακατάλληλα για την παιδική ηλικία είναι και επικίνδυνα γι’αυτήν. Ποιο θα είναι το όφελος για το παιδί να παρακολουθεί προβλήματα και υποθέσεις μεγάλων, να τα κριτικάρει, και ακόμα χειρότερα να τα αναπαράγει με το ανώριμο μυαλό του; Το βάζουμε έτσι σε μια διαδικασία που του στερεί την ανεμελιά και την αγαθή σκέψη, το κάνουμε επικριτικό και περίεργο για τις υποθέσεις των άλλων. Μάλιστα μερικές από αυτές τις πληροφορίες προκαλούν στρες στην ψυχή ενός ενήλικα πόσο μάλλον στην ευαίσθητη ψυχή ενός παιδιού!

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επίσης προβάλλουν κατάφορα τον πλούτο και την οικονομική ευμάρεια  ως σκοπό της ζωής, κάτι που τα παιδιά αμέσως ενστερνίζονται και αν η οικογένεια τους είναι κάπως φτωχή νιώθουν μειονεκτικά, στεναχωρημένα και ζηλεύουν, ενώ αν η οικογένειά τους είναι πλούσια επιδεικνύουν αυτήν την ικανότητα, αποκτούν ηγετική και αλαζονική συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν στα σχολεία αντί τα παιδιά να παίζουν και να χαίρονται όλα μαζί, όσο αυτό είναι δυνατό, υπάρχουν κρούσματα περιθωριοποίησης και βίας.

Εμείς οι γονείς οφείλουμε να διαφυλάττουμε τα χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας από κάθε τι που την διαβρώνει και οδηγεί τα παιδιά πριν την ώρα τους στον κακό, ύπουλο και βρώμικο κόσμο των μεγάλων! Να τα μάθουμε επίσης να διαχειρίζονται την όποια ικανότητα τους με σύνεση και με διάθεση βοήθειας και προσφοράς προς τα άλλα παιδάκια και έπειτα προς όλον τον κόσμο!

            Με διάθεση να σας προβληματίσω και κατανοώντας την δυσκολία όλων μας να μεγαλώσουμε ισορροπημένα και υγιή στην ψυχή και στο σώμα, παιδιά!

Παλαιτσάκη Αφροδίτη.

• Προηγούμενο
• Επόμενο