Αρ. Πρωτ. 6969Αθήνα, 28/8/2009
 
Αξιότιμο
Καθηγητή  κ. Γ. Μπαμπινιώτη
Πρόεδρο του Συμβουλίου
Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ)
 
 
 
ΘΕΜΑ: Κείμενο θέσεών μας για την Παιδεία - συμβολή στον Εθνικό Διάλογο
 
Αξιότιμε κ. Καθηγητά,
 
Το Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 16, ορίζει ορθά το σκοπό της Παιδείας:
 
«2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.»
 
Με την κατάσταση που επικρατεί στο Δημόσιο Σχολείο σήμερα, η ηθική και πνευματική αγωγή των παιδιών έχει θυσιαστεί παντελώς στο βωμό της επαγγελματικής διάστασης της παιδείας. Με διαχρονική ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας έχει υποκατασταθεί πλήρως από την αποσπασματική εκπαίδευση. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένας άριστος συνδυασμός παιδείας και εκπαίδευσης. Ούτε παιδαγωγικοποίηση της εκπαίδευσης είναι νοητή, από την οποία θα λείπουν τα προγράμματα κατάρτισης για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτής της ζωής, ούτε εκπαιδευτικοποίηση της παιδείας από την οποία θα απουσιάζουν οι στόχοι καλλιέργειας της πνευματικότητας και της ανάδειξής των νεαρών υπάρξεων σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Εκτός από το Σύνταγμα όμως και ο Νόμος 1566/1985 περί της Δομής και λειτουργίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο άρθρο 1 ορίζει, ότι οι μαθητές πρέπει:
      «α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να    υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη.»
 
Πριν εκδοθεί οποιαδήποτε απόφαση, εγκύκλιος, έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας είτε από την πολιτική ηγεσία, είτε από το διοικητικό μηχανισμό του Υπουργείου θα πρέπει να ελέγχεται η ευθυγράμμιση με το Σύνταγμα και τον ανωτέρω Νόμο. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθεί για μία ακόμη φορά, ότι νόμους έχουμε αλλά εφαρμογή τους δεν γίνεται – κατά παράβαση του Συντάγματος και πάλι, που δεν επιτρέπει επιλεκτική εφαρμογή των Νόμων.
 

Βάσει των ανωτέρω, είναι προφανής και επιτακτική η ανάγκη επανακαθορισμού των στόχων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως εξής:

      I.    Διαμόρφωση αξιών και ιδανικών με βάση :
α.         τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση και
β.         τις αρχές της χριστιανικής θρησκείας, με ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης.
    II.    Προετοιμασία χρήσιμων πολιτών για την κοινωνία με:
α.                     καλλιέργεια χαρακτήρα, υπευθυνότητας και ανάπτυξη προσωπικότητας,
β.                     ανακάλυψη και συνειδητοποίηση μέσω αξιόπιστου  επαγγελματικού προσανατολισμού για το είδος σπουδών ή επαγγελματικής κατάρτισης και
γ.                     απόκτηση γνώσεων, θεωρητικών και πρακτικών, και στέρεων υποδομών για περαιτέρω πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή επαγγελματική αποκατάσταση
 
 
Οι θέσεις – προτάσεις μας για την Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση επιγραμματικά είναι οι εξής:
 
1.    Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη  αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου ΣΥΝΟΛΙΚΑ (προγραμμάτων σπουδών, σχολικών βιβλίων, εκπαιδευτικού υλικού, αξιολόγηση των μαθητών και των σχολικών μονάδων, και των εκπαιδευτικών). Είναι αδιανόητο να μην μπαίνει κανείς στην τάξη για να ελέγξει το έργο του εκπαιδευτικού, αλλά και την πρόοδο του μαθητή. Αυτονόητο είναι ότι η αξιολόγηση θα πρέπει να είναι αξιοκρατική και όχι κομματική ή τυποποιημένη έκθεση αξιολόγησης που συντάσσεται για τους δημοσίους υπαλλήλους. Απαραίτητη προϋπόθεση η κατάλληλη, επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, επιλογή των αξιολογητών.  Ούτε είναι νοητό η πλειοψηφία των μαθητών να είναι αριστούχοι, ενώ ελάχιστοι μπορούν να διατυπώσουν μία λογική μονοσέλιδη έκθεση, και παράλληλα ουδείς μαθητής στην Ελλάδα να μένει στην ίδια τάξη – πράγμα που αποτελεί και παγκόσμιο ρεκόρ!
 
Η εκπαιδευτική πραγματικότητα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, αποδεικνύει ότι η ελληνική εκπαίδευση είναι αναποτελεσματική. Κανένας σχεδόν μαθητής δεν μπορεί να πάρει ακόμη και το μικρού βεληνεκούς Lower στα Αγγλικά, με μόνες τις γνώσεις του σχολείου, αλλά θα πρέπει να καταφύγει στα ιδιωτικά Φροντιστήρια, όπου η οικογένειά του υποχρεούται να καταβάλει σημαντικά ποσά. Το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα πανελληνίως εξεταζόμενα μαθήματα. Και οι πιο άποροι μαθητές καταφεύγουν σε Φροντιστήρια, προκειμένου να εξασφαλίσουν έναν αξιοπρεπή βαθμό, ικανό να τους ανοίξει την πόρτα κάποιας Πανεπιστημιακής Σχολής. Ούτε είναι νοητή η σημερινή κατάσταση, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλονται σε τεράστιες οικονομικές δαπάνες στέλνοντας τα παιδιά τους στα Φροντιστήρια. Το ζήτημα που τίθεται ειδικά για τους πολύτεκνους είναι αν αντέχει μια οικογένεια με 5 ή 6  ή και περισσότερα παιδιά να τα στέλνει όλα στα φροντιστήρια, χωρίς τα οποία δεν νοείται πλέον επιτυχία στις εξετάσεις. Πού πάει όμως έτσι,  η περίφημη αρχή των ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση;
 
Γι’ αυτό και η Α.Σ.Π.Ε. επιμένει να ζητά την καθιέρωση ειδικού ποσοστού εισαγομένων στα  ΑΕΙ και ΤΕΙ για τους πολυτέκνους και τα παιδιά των πολυτέκνων .
- Θα πρέπει να σας απασχολήσει το γεγονός ότι η ενισχυτική διδασκαλία έχει ευτελισθεί. Σε άλλες χώρες, όπως η Φιλανδία, η εξωσχολική εκπαίδευση είναι άγνωστη. Πώς το επιτυγχάνουν αυτό; Και επειδή σίγουρα τα παιδιά μας δεν είναι κατώτερης νοημοσύνης από των άλλων χωρών, θα πρέπει να σας απασχολήσουν οι άλλοι δύο συντελεστές της εκπαίδευσης, δηλαδή οι διδάσκοντες και οι μέθοδοι διδασκαλίας τους αφενός και τα προγράμματα σπουδών μαζί με την διδακτέα ύλη αφετέρου.
 
2.    Σε συνάρτηση με την ανωτέρω αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να καθιερωθεί η βαθμολογική προαγωγή, συγχρόνως με την μισθολογική προαγωγή.  Με τον τρόπο αυτό θα δοθεί όραμα στους εκπαιδευτικούς, αφού η εργασία τους θα αμείβεται με τη βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή και δε θα ισοπεδώνεται η εργασία του εκπαιδευτικού, που αναλίσκεται στην πρόοδο των μαθητών, με αυτήν του μερικώς ή ολοσχερώς αδιάφορου. Προφανές είναι ότι θα πρέπει να παύσει το παρόν σύστημα της ανά 4-ετίαν επιλογής των Διευθυντών, Προϊσταμένων Γραφείων Εκπαιδεύσεως κ.λπ., τους οποίους βέβαια και ουδείς υπολογίζει, αφού κατά κανόνα η επιλογή των γίνεται με κομματικά κριτήρια.  Παράλληλα αυτοί θα  πρέπει να έχουν και  ειδικές γνώσεις  στη  Δημόσια Διοίκηση. Επίσης όλες οι σχολικές μονάδες πρέπει να αποκτήσουν μηχανοργάνωση και γραμματέα, έτσι ώστε να αποφεύγονται τριβές και ο δάσκαλος να προσηλώνεται στο λειτούργημά του.
 
3.    Ενδυνάμωση του διδακτικού προσωπικού στην άσκηση του παιδαγωγικού του και του εκπαιδευτικού του ρόλου. Για παράδειγμα, θα πρέπει να παρέχεται χρόνος στο διδακτικό προσωπικό να έρχεται σε προσωπική επικοινωνία με μαθητές που εμφανίζουν διάφορα μαθησιακά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς και προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον. Στις μέρες μας είναι επιτακτική  η παρουσία Ψυχολόγου στα σχολεία. Είναι απαραίτητη η ψυχολογική υποστήριξη  των παιδιών που αντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα (προσωπικά, οικογενειακά και μαθησιακά). 
  Επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών σε θέματα διαχειρίσεως της σχολικής τάξης, αντιμετώπισης προβλημάτων συμπεριφοράς μαθητών και σχολικής διαρροής, καθώς οι εκπαιδευτικοί μας, δυστυχώς, δεν έχουν ειδικές ψυχολογικές γνώσεις.
Σεμινάρια για τις νέες μεθόδους διδασκαλίας και ενημερώσεις επί των νέων επιστημονικών δεδομένων και γνώσεων.
 
Μείωση της έμφασης στο στόχο «να βγει η ύλη» έναντι παντός τιμήματος - δηλαδή ακόμη κι αν τα παιδιά ζητούν περισσότερες επαναλήψεις και εμπέδωση. Μεγαλύτερη ευχέρεια στον εκπαιδευτικό να κρίνει εάν πρέπει να προχωρήσει στην ύλη ή όχι.
 
4.      Δεν είναι δυνατό να νοείται ως «δημοκρατικό δικαίωμα» η κατάληψη σχολικών κτιρίων. Να εξετασθεί η θεσμοθέτηση ως ποινικού αδικήματος. Είναι απαράδεκτο να υπάρχει σχολική εγκληματικότητα. Πρέπει  επίσης να υπάρχουν αποτελεσματικοί σχολικοί φύλακες με συγκεκριμένα καθήκοντα και δικαιοδοσία.
 
5.      Κατάργηση των σχολικών μονάδων Ειδικής Αγωγής, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες θα πρέπει να εντάσσονται στο Γενικό σχολείο με παράλληλη στήριξη από προσωπικό του κλάδου της Ειδικής Αγωγής. Σε ειδικές περιπτώσεις μόνο (σαφώς περιγραφόμενες), θα δημιουργείται ολιγομελής τάξη με τέτοια παιδιά στο Γενικό σχολείο. Τα ειδικά σχολεία δημιουργούν γκετοποίηση και ρατσισμό, και αποστερούν την επικοινωνία των παιδιών με ειδικές ανάγκες με τα υπόλοιπα παιδιά, γεγονός που έχει αμφίπλευρη ευεργετική επίδραση.
 
6.    Θέσπιση κανόνων εμφάνισης και συμπεριφοράς μαθητών. Απόλυτη εφαρμογή των αντικαπνιστικών νομοθετημάτων. Η πειθαρχία και το καθήκον δεν μπορεί να είναι άγνωστες λέξεις στο σχολείο, καθώς παράλληλα με τα δικαιώματα υπάρχουν και οι υποχρεώσεις.
Συμμετοχή της συμπεριφοράς του μαθητή στην συνολική του εικόνα και την τελική του αξιολόγηση.
 
7.    Όχι στην σταδιακή αποδυνάμωση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ακόμη και για τους αλλοδαπούς, προσφέρει γνωσιακό υπόβαθρο κατάλληλο για την κατανόηση των παραδόσεων και των εθίμων της χώρας στην οποία ζουν. Πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για τους ημεδαπούς. Σχετική επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας με ανάλυση των αιτίων της αντιθέσεώς μας, επισυνάπτεται.
 
8.    Όχι σε μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε οποιαδήποτε τάξη του Δημοτικού, Γυμνασίου ή Λυκείου. Οι λόγοι και οι προτάσεις μας αναφέρονται αναλυτικά σε επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας που επισυνάπτεται.
 
9.    Δημιουργία σχολείων υποδοχής και προετοιμασίας αλλοδαπών για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, βασικών στοιχείων του Ελληνικού πολιτισμού και κανόνων ζωής της Ελληνικής κοινωνίας, όπως συμβαίνει σε πολλά κράτη του εξωτερικού που είχαν ή και έχουν μεταναστευτικό ρεύμα. Κατόπιν εξετάσεων τα παιδιά αυτά θα κατατάσσονται στην κατάλληλη τάξη του Δημοτικού, Γυμνασίου ή Λυκείου και όχι βάσει ηλικίας και μόνο, όπως γίνεται τώρα.
 
10.  Οι σχολικές εκδρομές, από τους καθιερωμένους μηνιαίους περιπάτους μέχρι την πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου, έχουν απολέσει κάθε μορφωτικό, παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό στόχο. Να επαναπροσδιορισθεί το περιεχόμενο του προγράμματος όλων των εκδρομών και ιδιαίτερα των πενθήμερων της τελευταίας τάξης του Λυκείου, ώστε να πάψουν αυτές να είναι απλά αμφιβόλου ποιότητας τουριστικές εκδρομές. Πάντως η πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου με την σημερινή της μορφή δεν προσφέρει τίποτε στους μαθητές, αφού ξεφεύγει από τα όρια της καλώς νοούμενης ψυχαγωγίας και θα πρέπει να καταργηθεί.
 
11.  Ο ρόλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πρέπει να είναι ουσιαστικός, για αυτό πρέπει να έχει αξιοκρατική στελέχωση και αυτόνομη συμβουλευτική λειτουργία. Πρέπει να αποτελεί το θεματοφύλακα της τήρησης του Συντάγματος και των Νόμων για την αποστολή  και την αποτελεσματική λειτουργία του σχολείου και όχι να αποδέχεται σχολικά βιβλία, όπως π.χ. τα ανθολόγια κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που δε συνάδουν με τους σκοπούς της παιδείας, όπως τους αναφέρει το Σύνταγμα και ο Νόμος 1566/1985. Για να μη θυμηθούμε και το περίφημο βιβλίο της (ανιστόρητης) Ιστορίας.
 
Για του λόγου το αληθές: κατά τη διάρκεια των επιμορφωτικών σεμιναρίων (ΠΕΚ) νεοδιόριστων φιλολόγων, πολλοί σχολικοί σύμβουλοι φιλολόγων (τα παραδείγματα είναι αρκετά) παρακαλούν τους νέους συναδέλφους τους να μη διδάξουν το πρώτο κείμενο του Βιβλίου Ν. Γλώσσας που διδάσκεται στο Γυμνάσιο, διότι αναφέρεται με απαξιωτικό τρόπο στον Διευθυντή του Γυμνασίου, που περιγράφεται στο Κείμενο!  Και αυτό, μάλιστα, τη στιγμή που δεν δίνεται η ευκαιρία στα σημερινά παιδιά να γνωρίζουν ποιος είναι ο Παπαδιαμάντης, ο Καρκαβίτσας, ο Μωραϊτίδης, ο Παλαμάς, ο Φώτης Κόντογλου,  ο Μυριβίλης κλπ.
 Οι εκπαιδευτικοί για να δουλέψουν σωστά χρειάζονται τα απαραίτητα εργαλεία. Δυστυχώς τα καινούργια Βιβλία δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.
-        Χρειάζεται να μπει μια τάξη στα Βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού. Πρέπει τα παιδιά να διδάσκονται τη Γραμματική με κάποια σειρά. Δεν εξυπηρετεί τις εκπαιδευτικές ανάγκες η αταξία που υπάρχει σήμερα στα Βιβλία της Γλώσσας ( π.χ  ενώ μια ενότητα αναφέρεται στα ουσιαστικά, πριν ολοκληρωθεί η κλίση τους, η αμέσως επόμενη ενότητα αναφέρεται σε κάποιους ρηματικούς χρόνους και μετά επιστρέφει ξανά στα ουσιαστικά κλπ ).
-       Τα Βιβλία της Ν. Γλώσσας του Γυμνασίου είναι γεμάτα ανούσια κείμενα και παιδαριώδεις ασκήσεις. Θεωρείται γνωστή όλη η Γραμματική τη στιγμή που τα περισσότερα παιδιά δε γνωρίζουν, δυστυχώς, να ξεχωρίζουν τα μέρη του λόγου. Να σημειώσουμε δε ότι τα καινούργια Βιβλία της Ν. Γλώσσας βασίζονται σε μια Νέα Γραμματική, η οποία  δεν έχει φθάσει ακόμη στα σχολεία!
-       Η Αρχαία Γλώσσα ασφαλώς πρέπει  να διδάσκεται για να μάθουν τα παιδιά τις ρίζες της γλώσσας μας, όμως τα σημερινά Βιβλία είναι ανεπαρκή. Τα αποσπάσματα Αρχαίων Κειμένων, που περιέχονται στο Βιβλίο της Αρχαίας Γλώσσας, είναι πολύ δύσκολα για τα παιδιά που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με αυτή. Είναι δυνατό να υπάρχουν αποσπάσματα από τον Πλάτωνα σε παιδιά που μαθαίνουν τώρα την Αρχαία Ελληνική και να μην υπάρχουν αποσπάσματα από τα Ευαγγέλια και τα Βυζαντινά Κείμενα, που είναι πιο απλά; Τα καινούργια Βιβλία δίνουν στα παιδιά την εντύπωση πως η Αρχαία Γλώσσα είναι πολύ δύσκολη, ακατανόητη και άσχετη με τη σημερινή ομιλούμενη. Σε αυτό συντελούν και οι συχνές αλλαγές στη Ν. Γραμματική και στην παραδοσιακή ορθογραφία.(πχ τι εξυπηρετεί η ονομασία «πρόθημα» που χρησιμοποιείται στο Βιβλίο της Ν. Γλώσσας της  Α` Γυμνασίου για τις αρχαίες προθέσεις τη στιγμή που ο Φιλόλογος αυτές τις ίδιες λέξεις θα τις ονομάσει προθέσεις στο μάθημα της Αρχαίας Γλώσσας;). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μέχρι σήμερα περήφανοι που έχουμε μια γλώσσα που διατηρείται με κάποιες μικρές αλλαγές ίδια ανά τους αιώνες.  
-  Έγινε πολύς λόγος για το Βιβλίο της Ιστορίας της Στ` Δημοτικού, όμως κανείς δεν αναφέρθηκε στο απαράδεκτο Βιβλίο Ιστορίας της Β` Γυμνασίου. Είναι τόσο συνοπτικό και κακογραμμένο, που δε βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν τη δόξα του Βυζαντίου και το  Βυζαντινό πολιτισμό.
-  Στα Βιβλία των Μαθηματικών θα πρέπει να εξετασθεί αν η μέθοδος των           συνεχών επαναλήψεων εξακολουθεί να ισχύει ή πρέπει να τροποποιηθεί.
Οι συχνές αλλαγές των διδακτικών Βιβλίων, όταν δεν συνοδεύονται με ουσιαστικές αλλαγές στην διδασκόμενη ύλη, είναι περιττές.
 
Το περιεχόμενο των Βιβλίων πρέπει να είναι περιεκτικό και ανάλογο με τις προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας, συνυπολογιζομένων του χρόνου επανάληψης της ύλης και τυχόν αργιών, ώστε να καθίσταται εφικτή η ολοκλήρωσή της ύλης χωρίς συντμήσεις. Άλλως θα εξακολουθήσει το φαινόμενο να υπάρχουν ωραία και με πληθώρα ύλης Βιβλία, τα οποία όμως  ουδέποτε διδάσκονται  ολόκληρα. 
Η διδασκόμενη ύλη θα πρέπει να εναρμονίζεται με αυτή των άλλων προηγμένων κρατών, ώστε ο απόφοιτος του ελληνικού σχολείου να έχει του ιδίου επιπέδου γνώσεις με τον απόφοιτο του αντιστοίχου σχολείου των προαναφερθέντων κρατών.
 
12.  Ένταξη των ΙΕΚ στη βαθμίδα της Μεταδευτεροβάθμιας Επαγγελματικής  Εκπαίδευσης με μόνιμο προσωπικό και ουσιαστική αναβάθμιση της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης με στόχο όχι μόνο την ανάπτυξη  δεξιοτήτων αλλά και την πνευματική  καλλιέργεια των μαθητών.
 
Κύριε Καθηγητά,
 
το παρόν Υπόμνημα υποβάλλεται εξ αφορμής αιτήματός μας για τη συμμετοχή της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος στον Εθνικό Διάλογο για την παιδεία και της δικής σας ανταποκρίσεως για σχετική συνάντηση.
 
Ευχαριστώντας κατ΄ αρχήν για τη συνάντηση, θέλουμε με την ευκαιρία να επισημάνουμε ότι το αίτημά μας προς τον κ. Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων με το έγγραφό μας υπ. αρ. πρωτ. 5014 / 28.04.2009 αφορούσε τη συμμετοχή εκπροσώπου της ΑΣΠΕ ως μέλους του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) και, ως εκ τούτου, συμμετοχή και στις συνεδριάσεις του, όπου συμμετέχουν διάφοροι φορείς Επαγγελματικών και μη Οργανώσεων, αλλά λείπει η ΑΣΠΕ που εκπροσωπεί πάνω από 180.000 οικογένειες με 4 και πλέον παιδιά, δηλαδή περίπου 1,2 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες!
 
 
Ευελπιστώντας ότι οι ανωτέρω προτάσεις και επισημάνσεις μας θα ληφθούν σοβαρά υπόψη στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και στην ορθή επανατοποθέτηση του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας, παρακαλούμε και για τη δική σας παρέμβαση προς τον κ. Υπουργό, ώστε να γίνει αμέσως η σχετική ρύθμιση περί συμμετοχής εκπροσώπου μας στο ΕΣΠ και ειδικότερα στο ΣΠΔΕ, καθώς η ΑΣΠΕ εκπροσωπεί όχι μόνο γονείς και παιδιά, αλλά και σχεδόν έξι χιλιάδες εκπαιδευτικούς – πολύτεκνους γονείς.
 
 
Ευχόμενοι καλή επιτυχία στο έργο σας και, παραμένοντας στη διάθεσή σας για τη συμβολή μας και σε επόμενες φάσεις του Εθνικού Διαλόγου και της σχετικής διαβούλευσης που θα επακολουθήσει, αναμένουμε την σχετική ρύθμιση συμμετοχής μας σε μόνιμη βάση.
 
 
 
 

Για την ΑΣΠΕ,

Ο Πρόεδρος                                                 Ο Γεν. Γραμματέας

 

Βασίλειος Θεοτοκάτος                                       Εμμανουήλ Χρυσόγελος

      Δικηγόρος παρ. Αρ. Πάγω                        Ηλ/γος Μηχ/γος ΕΜΠ, Εκπαιδευτικός

Πρόσφατα άρθρα